- гүлденген
- сын. blooming, blossoming, floweringцветущий
Kazakh-English dictionary. 2013.
Kazakh-English dictionary. 2013.
Акме — (гр. аkme – шың, гүлденген күш, жоғары дәреже) – адамның, қоғамның жетілген, гүлденген, көркейген күйі, кезеңі, өзінің дамуында ең биік деңгейге, дәрежеге жетуі … Философиялық терминдердің сөздігі
гүлстан — ир. зат. Гүлденген жайнаған жер, аймақ, ел … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
абаданшылық — Қ орда., Арал) жақсылық, жетісушілік, жабдықталған. Октябрь революциясынан кейін бізге а б а д а н ш ы л ы қ болды. Біздің шаруашылық, тұрмысымызда да а б а д а н ш ы л ы қ көп Қ орда., Арал). [Әзірбайжанша абад: 1) ел қоныстанған; 2)… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
абатшылық — Қ орда., Арал) теңдік, кеңшілік, бостандық. Октябрь революциясы ғана бізге а б а т ш ы л ы қ әперді ғой Қ орда., Арал). [Түрік тілінде бұл сөздің тұлғасы абат қалпында, мағынасы: 1) жақсы, жайлы жабдықталған; 2) гүлденген дегенді түсіндіреді (Тур … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дүнгеншай — (Талд., Панф.) ерменнің гүлденген шашағына ұқсас өсімдік. Д ү н г е нш а й Кегенде көп болады. Д ү н г е н ш а й д ы жел ауруға пайдаланады (Талд., Панф.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қолдорба — 1. (Алм., Жам.) сырты шүберекпен гүлденген, іші киіз айна, тарақ, т.б. салатын ыдыс. Мына айнаны қ о л д о р б а ғ а салып қой (Алм., Жам.). 2. (Жамб.: Шу, Мойын.; Қарақ.) ұсақ түйек салып қоятын дорба. Базбір әйелдер қ о л д о р б а жасап алыпты … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бұлаң — зат. жерг. Кемелердің керуен жасап тізіліп тұруы. Теңізшілер балықтарын өткізіп б ұ л а ң ғ а тұрған кезде, оқта текте ел жайынан, майдан жайынан хабар айтады (Ә. Сараев, Тосқауыл, 66). Бұлаң құйрық. Құйрығы бұлаңдаған тез жүріс. Атқа қонған төрт … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жер — Же р ауд а р ы л у ш ы . Ж е р аударылған адам. Сізден Жылқайдаров Рысқұлды ж е р а у д а р ы л у ш ы арестанттар тобына жатқызып, оның түр түсі жөнінде мәліметтер алуыңызды сұрайды (Ш. Мұртазаев, Қызыл жебе, 207). Жер бесік. ф и л о с. Адамның… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ікімәт — зат. ир. жерг. Сыр, себеп, кілтипан. Неге сейдін? Мүмкін, сейілден шыққан шығар. Мүмкін, аттың сейдін деген жүрісінен туған шығар. Немесе басқа бір і к і м ә т і бар болар (Т.Әлімқұлов, Сырлы наз, 216). Емберді торы биенің і к м ә т і н ішке… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі